wieczysta
Encyklopedia PWN
w Polsce prawo polegające na korzystaniu z nieruchomości (gruntów państwowych głównie w miastach) przez 99 lat (z możliwością przedłużenia tego terminu), nabywane w drodze umowy przez osoby fizyczne lub prawne.
związek szwajcarskich prakantonów Uri, Schwyz i Unterwalden, zawarty 1 VIII 1291 (odnowiony XII 1315) w celu zapewnienia pokoju wewn. i obrony przed Habsburgami;
hipoteka
zabezpieczenie zapłaty długu polegające na ustanowieniu na rzecz wierzyciela ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości.
[gr., ‘zastaw’],
urzędowy, jednolity dla całego kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o obiektach katastralnych, tj. gruntach oraz budynkach i lokalach.
ekon. jedna z danin publicznych charakteryzująca się zespołem cech, które wyróżniają się spośród pozostałych danin.
emfiteuza
dzierżawa wieczysta, stosunek prawny polegający na przyjęciu (tytułem najmu) do użytku i uprawy ugoru lub gruntu zaniedbanego;
[gr. emphyteúein ‘sadzić rośliny’],
